Όπως αναφέρει στο βιβλίο του ο Σταύρος Τζίμας σε συζήτηση που είχε το 1998 με τον τότε πρόεδρο του ΕΙΥΑΠΟΕ, Δημήτρη Γλάρο, του αποκάλυψε πως απο τα γραφεία του Ιδρύματος πέρασαν 12 δισεκατομμύρια δραχμές που προορίζονταν για τις ανάγκες της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία.. Έξι απο αυτά προέρχονταν απο το ελληνικό δημόσιο και τα άλλα έξι από διάφορες δωρεές και αρωγές. Στη συνέχεια ο δημοσιογράφος θέτει το εύλογο ερώτημα για το που επενδύθηκαν αυτά τα λεφτά, αφού κανείς δεν είναι σε θέση να υποδείξει κάποια επένδυση σε υποδομές. Αυτό που συζητιόταν έντονα, ακόμη, και στην Αθήνα είναι πως με υπογραφές κάποιων επιτηδείων στην (παρα)ηγεσία της Ομόνοιας, τα λεφτά επέστρεφαν όλα στην Ελλάδα σε τσέπες ιδιωτών.
Μίλαμε για τις αρχές της δεκαετίας του 1990, τότε που ο μέσος μισθός δεν ξεπερνούσε τις 120.000 δραχμες.
Οφείλουμε εδώ να παραδεχτούμε πως ο κύριος Τζίμας δεν είναι αρκετα παρατηρητικος, όσοι έχουν διασχίσει την κοιλάδα της Δροπολης θα έχουν σίγουρα προσέξει διαφορες μονάδες παραγωγής. Παλότερες αλλα και νεότερες. Το πως χρηματοδοτήθηκαν αυτές οι επιχειρήσεις παραμένει άλυτο μυστήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου