Tου Σταυρου Τζιμα
Μου τηλεφώνησε μετά από καιρό. Παλιός αριστερός, με αγώνες. Αν και αποστασιοποιημένος από τα πολιτικά δρώμενα, παρακολουθεί τον δημόσιο διάλογο και σπανίως πέφτει έξω όταν διατυπώνει κρίσεις και εκτιμήσεις. «Πώς σου φάνηκε η παρομοίωση του Φώτη Κουβέλη με τον Καρατζαφέρη που έκανε ο Τσίπρας στον μέχρι πρότινος σύντροφό του;». «Ας το πάρουμε ως ένα φαιδρό ευφυολόγημα, όπως το χαρακτήρισε στο ραδιόφωνο ο Σπύρος Λυκούδης, της ΔΗΜΑΡ» είπα.
«Μόνο αυτό; Ο Αλέξης, να μου το θυμηθείς, έκανε κακό ξεκίνημα. Εδειξε να ακολουθεί τα χνάρια του Ανδρέα στην αντιμετώπιση των πολιτικών αντιπάλων». «Και ποια ήταν αυτή;», επέμεινα. «Η χλεύη, η λάσπη και ο εξευτελισμός σε όποιον ένιωθε ότι τον απειλεί».
Γυρίσαμε πίσω στη μηχανή του χρόνου και βρήκαμε τη μνήμη της γεμάτη. Η αθλιότητα της φωτογραφίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, δήθεν συνεργάτη των ναζί, δώρο της ΣΤΑΖΙ στον Ανδρέα, παραμονές εκλογών του 1985. Εκατοντάδες χιλιάδες ΠΑΣΟΚοι στην πλατεία Συντάγματος, την Αριστοτέλους, το Ηράκλειο, τη Λάρισα κ.α. αξίωναν στις προεκλογικές συγκεντρώσεις «φόλα στον σκύλο των Ες Ες», με τον Ανδρέα χαμογελαστό στην εξέδρα να σιγοντάρει γαλβανίζοντας το «αντιφασιστικό» -διάβαζε αντιμητσοτακικό- αίσθημα του «λαού». Οταν αργότερα αποκαλύφθηκε η σκευωρία ουδεμία σημασία είχε. Το ταμπλό της Ιστορίας είχε γράψει για τις εκλογές του Ιουνίου 1985: ΠΑΣΟΚ 45,82%, Ν.Δ. 40,85%. Η λάσπη είχε θριαμβεύσει.
«Βίλες» του Χαρίλαου Φλωράκη, «κότερα» της Μαρίας Δαμανάκη, «Κύρκαινα» ο Λεωνίδας Κύρκος, υπόγειες διασυνδέσεις των «ΚυρκοΦλωράκηδων» με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες, «πουλημένοι για τα ντολμαδάκια της Μαρίκας ο Χαρίλαος και ο Λεωνίδας», «Νενέκος» και «εξωμότης» -κατά το stradivarius της ορχήστρας του παπανδρεϊκού λαϊκισμού, τον μακαρίτη Ευάγγελο Γιαννόπουλο- ο ΕΔΑΐτης Θεόδωρος Κατριβάνος κ.ά.
«Ας πούμε ότι ήταν μια ατυχής έκφραση του Τσίπρα», επανήλθα. «Δεν νομίζω, άκουσες τον Σκουρλέτη στα κανάλια; Το συνέχισε. Πρόσεξες και τις κατάρες του Μανώλη Γλέζου, ότι όσοι συνεργαστούν με τη Ν.Δ. ή το ΠΑΣΟΚ θα είναι εφιάλτες;».
Του επισήμανα ότι δεν λαϊκίζει μόνο ο Τσίπρας, υπενθυμίζοντας τον χαρακτηρισμό «δωσίλογος» του Π. Καμμένου για τον πρόεδρο της Ν.Δ., αλλά και το γενικότερο κλίμα λαϊκισμού που σαρώνει την πολιτική με διαχωρισμούς σε «πατριώτες αντιμνημονιακούς» και «προδότες μνημονιακούς». «Σύμφωνοι, αλλά τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η ρητορική της λάσπης και της προσωπικής απαξίωσης όσων δεν είναι μαζί μας, με μια σύγχρονη Αριστερά την οποία λέει ότι πάει να φτιάξει ο Τσίπρας; Αν αυτό είναι το καινούργιο που όλοι περιμένουμε, ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε». Κλείσαμε τη συζήτηση με ένα αλίμονο αν στην προεκλογική εκστρατεία, που από σήμερα αρχίζει, η αναμενόμενη όξυνση της αντιπαράθεσης εκτραπεί σε ατραπούς αυτού του τύπου.
