Προκλητικός Ολλανδός εθνικιστής πολιτικός θυμήθηκε τη δραχμή

Μπροστά στην ελληνική πρεσβεία στη Χάγη ζήτησε, με «πανό» ένα χιλιάριο, να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ



Αθήνα




Την έντονη αντίδραση της ελληνικής πρεσβείας στη Χάγη προκάλεσε η κίνηση του Ολλανδού εθνικιστή πολιτικού Γκερτ Βίλντερς, ο οποίος μετέβη μπροστά από την πρεσβεία και, κρατώντας ένα μεγεθυμένο χαρτονόμισμα των 1.000 δραχμών, ζήτησε να βγει η Ελλάδα από τη ζώνη του ευρώ.

Ο Γκ. Βίλντερς είχε εξαγγείλει, μέσω του Διαδικτύου, ότι επρόκειτο να επισκεφθεί την πρεσβεία της Ελλάδας στη Χάγη και να επιδώσει επιστολή, με την οποία θα ζητούσε να εγκαταλείψει η Ελλάδα την Ευρωζώνη και να επιστρέψει στη δραχμή.

Η ελληνική πρεσβεία στη Χάγη, έχοντας ενημερωθεί για τις προθέσεις του ηγέτη του ακροδεξιού κόμματος «PVV», εξέδωσε ανακοίνωση προς τα ολλανδικά ΜΜΕ, στην οποία τονίζει ότι ο κ. Βίλντερς δεν επρόκειτο να γίνει δεκτός, διότι η ενέργειά του είναι προσβλητική και εξυπηρετεί μόνο επικοινωνιακές σκοπιμότητες.

Η πρεσβεία αναφέρει, επίσης, ότι πρόκειται για απαξίωση της προσπάθειας που καταβάλλει ο ελληνικός λαός για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης, υπογραμμίζοντας ότι η κίνηση αυτή δεν συνάδει με τις φιλικές σχέσεις των δύο λαών και τη μακρόχρονη συνεργασία των δύο χωρών στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Αλβανία: Ευρωπαϊκή συνδρομή για κρυμμένα περιουσία στοιχεία Αλβανών αξιωματούχων

Ο επικεφαλής της αρμόδιας αρχής δήλωσης και ελέγχου των περιουσιακών στοιχείων ανώτατων αξιωματούχων, Αντριάτικ Λάλα ζήτησε επισήμως σήμερα τη βοήθεια της αστυνομικής αποστολής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα Τίρανα (PAMECA) για τον εντοπισμό κρυμμένων περιουσιακών στοιχείων Αλβανών αξιωματούχων, για τους οποίους υπάρχουν υποψίες για ακίνητα και καταθέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό.




Ο κ. Λάλα δεν αποκάλυψε ονόματα, πρόσθεσε, δε, πως «υπάρχουν σοβαρές υποψίες για αξιωματούχους και κρατικούς λειτουργούς όλων των επιπέδων».



Ο κ. επικεφαλής της αρμόδιας αρχής δήλωσης και ελέγχου των περιουσιακών στοιχείων προέβη στις δηλώσεις αυτές κατά τη συνάντηση που είχε με το πρέσβη της αποστολής της ΕΕ στα Τίρανα και εκπροσώπους της PAMECA.



Μετά τις τελευταίες δηλώσεις των περιουσιακών στοιχείων βουλευτών και κρατικών λειτουργών, ο πλουσιότερος αποδείχθηκε ο βουλευτής του αντιπολιτευόμενου Σοσιαλιστικού Κόμματος, Τομ Ντόσι με περίπου 10,5 εκατομμύρια δολάρια.



www.kathimerini.grμε πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η προστασία του Μίκη

Δεν ξέρουμε αν νιώθει άνετα με τους νέους φίλους του ο Μίκης Θεοδωράκης. Τον στηρίζει ο κ. Στέλιος Παπαθεμελής και του φιλάει την χείρα ο κ. Π. Ψωμιάδης. Είναι γεγονός: ο αποπεμφθής Νομάρχης έσκυψε, προσκύνησε και γέμισε χαρά το τιμώμενο πρόσωπο της επαναστατικής εκδήλωσης στην οδό Αριστοτέλους. Μπορούμε να κρίνουμε ή να κατακρίνουμε έναν Θεοδωράκη από ένα χειροφίλημα; Όχι αλλά έχουμε μια πληρέστερη εικόνα για τον 85χρονο που θα ήθελε να ξαναζήσει τα Δεκεμβριανά, που θαύμασε τον Στάλιν, που έγινε υπουργός άνευ υπουργείου του Κ. Μητσοτάκη, που επιχορηγήθηκε από το ΠαΣοΚ και που σε περίοδο πείνας ζητεί αναδρομικά της σύνταξής του. Ο Μίκης Θεοδωράκης δεν απειλεί το σύστημα. Είναι μέρος του συστήματος κι ας το περιφέρουν οι οικείοι και οι θαυμαστές του ως τοτέμ της αέναης ανατροπής.




Ο Μίκης Θεοδωράκης πιστεύει ότι η Σπίθα του έχει προκαλέσει τον πανικό στον πολιτικό κόσμο. Βλέπει να συνυφαίνεται εναντίον του μια παγκόσμια συνωμοσία. Είχε πάθει το ίδιο και ο Ζαν Ζακ Ρουσό σε προχωρημένη ηλικία και απέδιδε σε «complot universel» την απομόνωσή του. Δυστυχώς για τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη, τα λεγόμενά του δεν είναι τίποτε άλλο από αναπτύξεις του αυτονόητου και της συνθηματολογίας που ακούγεται από τη Νέα Δημοκρατία και από το ΚΚΕ_ δηλαδή από τα κόμματα στα οποία θήτευσε και ο ίδιος. Στις ομιλίες του, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, δεν επιχειρηματολόγησε. Προσπάθησε να ξεσηκώσει το ακροατήριο με τους βερμπαλισμούς που συνηθίζονται σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Πολλά είναι τα δείγματα της παρανόησης στην οποία έχει υποπέσει ο Μίκης Θεοδωράκης. Ελάχιστο δείγμα: ξεκίνησε την οµιλία του παραφράζοντας στίχους τραγουδιού του «πάλης ξεκίνηµα, νέοι αγώνες» µε τη φράση «οδηγοί της ελπίδας, τα νιάτα της Ελλάδας». Στις εκδηλώσεις του Μίκη πρωτοστάτησαν άτομα της λεγόμενης «τρίτης ηλικίας». Οι νεότεροι είναι χρήσιμοι ως χειροκροτητές.



Οι άνθρωποι της Σπίθας έχουν διάφορες φοβίες για τη Δημοκρατία εντούτοις δεν σέβονται βασικά συστατικά της, όπως είναι οι αποφάσεις των εκλεγμένων οργάνων της. Η Θεσσαλονίκη αποφάσισε πολύ πρόσφατα ποιο προφίλ θα αποκτήσει ως πόλη. Ψηφίστηκε στο δημοτικό συμβούλιο ότι δεν θα δίδεται η Αριστοτέλους για μαζικές εκδηλώσεις. Τούτο ισχύει για όλους τους πολίτες, τους διάσημους και τους άσημους. Σε ένα δημοκρατικό μυαλό δεν υπάρχουν σημαντικοί και ασήμαντοι πολίτες_ υπάρχουν απλά «πολίτες». Ο νόμος είναι νόμος και οι συλλογικές αποφάσεις ισχύουν για τους πάντες. Εν κατακλείδι: Είναι αστείο να διακινείται το σενάριο ότι η εκδήλωση της Θεσσαλονίκης απαγορεύτηκε επειδή απειλείται η εξουσία, είναι ανεδαφικό να λέγεται ότι ένας ομιλητής αποσύρθηκε γιατί απειλήθηκε, είναι ακραία η ερμηνεία ότι ο πρύτανης του ΑΠΘ διαφοροποιήθηκε επειδή κάποιοι τον πίεσαν. Για τον Μίκη Θεοδωράκη είναι κρίμα να εκτίθεται και να αναλώνεται στην παραφιλολογία. Οι οικείοι και οι θαυμαστές του πρέπει να τον προστατεύσουν.

Λώρη Κέζα

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=405726&h1=true

 

Θέμα: Επίκαιρη ερώτηση Θανάση Οικονόμου προς Δ. Δρούτσα για ομογενείς.

Δελτίο Τύπου




Ιωάννινα, 8 Μαΐου 2011



Θέμα: Επίκαιρη ερώτηση Θανάση Οικονόμου προς Δ. Δρούτσα για ομογενείς.





Στον Υπουργό Εξωτερικών, κ. Δημήτρη Δρούτσα, απευθύνεται με Επίκαιρη Ερώτησή του ο Βουλευτής Ιωαννίνων του ΠΑΣΟΚ, Θανάσης Οικονόμου, αναφορικά με τους ομογενείς.



Σύμφωνα με δημοσιεύματα μερίδας του ηλεκτρονικού τύπου, η Αλβανική Κυβέρνηση αποφάσισε πρόσφατα στα ατομικά πιστοποιητικά γέννησης που θα εκδίδονται στα κατά τόπους ληξιαρχεία της Αλβανίας, να μην αναγράφεται πλέον η εθνικότητα των πολιτών της. Αυτό έχει άμεση αναφορά στην εθνική ελληνική μειονότητα της Αλβανίας, στα δημόσια έγραφα της οποίας μέχρι πρόσφατα αναγράφονταν ξεχωριστά η Ιθαγένεια (Υπηκοότητα) από την Εθνικότητα.



Με δεδομένα ότι ο εθνικός προσδιορισμός των μειονοτήτων στη γείτονα χώρα είναι αναγνωρισμένος από διεθνείς συνθήκες, την πάγια θέση της ελληνικής πολιτείας για σχέσεις καλής γειτονίας, καθώς και την αγαστή συνεργασία των δύο πλευρών στην κατεύθυνση της ευρωπαϊκής προοπτικής της Αλβανίας, δεν μπορεί παρά οι τελευταίες κινήσεις να δημιουργούν έντονο προβληματισμό. Αξίζει επίσης να σημειωθεί, ότι ακριβή στατιστικά στοιχεία για το μέγεθος της μειονότητας δεν υπάρχουν, καθώς ακόμη δεν έχει διενεργηθεί απογραφή με ερώτημα για την εθνική καταγωγή, γεγονός που επισημαίνεται από την ΕΕ, τον ΟΑΣΕ και το Συμβούλιο της Ευρώπης.



Ως εκ τούτου, ο Θανάσης Οικονόμου απευθυνόμενος στον Υπουργό Εξωτερικών, ρωτά για το ποιες πρωτοβουλίες αναμένεται να λάβει η ελληνική πλευρά προκειμένου να ασκηθεί πίεση στη γείτονα χώρα για σεβασμό των δικαιωμάτων της μειονότητας ως οφείλει.

ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ

Δημοσίευμα της ηλεκτρονικής εφημερίδας  Gazeta Shqiptare το οποίο επικαλείται   δηλώσεις του αναπληρωτή πρωθυπουργού της Αλβανίας σχετικά με την απαλοιφή της εθνικότητας απο τα νέου τύπου πιστοποιητικά, αναφέρει πως οι εθνικότητα δεν θα αναγρέφεται μόνο στα πιστοποιητικα που θα είναι για εσωτερική χρήση. Όσοι επιθυμούν την έκδοση πιστοποιητικών για χρήση σε υπηρεσίες ξένων κρατών ή πρεσβείες μπορούν να  προμηθεύονται πιστοποιητικά  τα οποια θα περιλαμβάνουν και την εθνικότητα.

Το κόστος για την έκδοση πιστοποιητικού "εσωτερικής χρήσης" κοστίζει 50lek  ενώ το αντίστοιχο για διεθνή χρήση, το οποίο μάλιστα εκδίδεται και σε ξένες γλώσσες, κοστίζει 200lek.

Ο Μίκης που αγαπάμε

 

Tου Aλεξη Παπαχελα

Θυμάμαι ακόμη τα λόγια του Αντώνη Καρκαγιάννη όταν ερχόταν η κουβέντα στον Μίκη Θεοδωράκη: «Ο,τι και να λέει, ό,τι και να εκφράζει, δεν θα ξεχνάς ότι είναι ο Μίκης, με ό,τι αυτό σημαίνει». Τα λόγια του Καρκαγιάννη μού ήλθαν στη σκέψη καθώς έβλεπα τον Μίκη να μιλάει στο συγκεντρωμένο πλήθος στα Προπύλαια. Ο Μίκης για την προηγούμενη αλλά και τη δική μας γενιά συμβολίζει πολλά: την εποχή του ατέλειωτου ρομαντισμού της μεταπολίτευσης, τις παρέες που τραγουδούσαν μέχρι τα ξημερώματα στις ταβέρνες της Αθήνας, τις βραδιές που περάσαμε έπειτα από μεγάλες διαδηλώσεις τραγουδώντας το «ένα το χελιδόνι». Ο Μίκης είναι, και θα είναι, πάντα στο μυαλό μας ο μεγάλος συνθέτης, αλλά και ο μεγάλος αγωνιστής.

Η ζωή έχει, βεβαίως, δείξει ότι το να έχεις μεγάλο ταλέντο στην τέχνη δεν σημαίνει απαραίτητα ότι διαθέτεις και πολιτική κρίση. Η περιπετειώδης, άλλωστε, διαδρομή του Μίκη το απέδειξε γιατί οι πολιτικές του απόψεις απεδείχθησαν άκρως ευμετάβλητες, αν και πάντοτε παθιασμένες. Τώρα, όμως, έχω την εντύπωση ότι έχει αναλάβει τον ρόλο του εκπροσώπου μιας ολόκληρης γενιάς και κουλτούρας της μεταπολίτευσης που τελειώνει και δίνει την τελευταία της μάχη. Εχει ρομαντισμό, αλλά και έναν ισοπεδωτικό λαϊκισμό ο λόγος αυτός που ξυπνάει παλιά επαναστατικά, ακόμη και πατριωτικά ένστικτα, αλλά είναι βαθιά αδιέξοδος. Στο ερώτημα τι πρέπει να κάνουμε, π.χ., ένας συνοδοιπόρος του απάντησε σε μια συνέντευξή του «να φύγουμε μπροστά». Σύμφωνοι, μπροστά, αλλά προς τα πού; Δεν φτάνει αυτήν την ώρα να πούμε ένα γενναίο ΟΧΙ στους δανειστές μας και στην τρόικα ούτε να διακηρύξουμε ότι δεν πουλάμε τίποτα ή να κηρύξουμε το Μνημόνιο παράνομο. Και μετά; Είμαστε έτοιμοι να γίνουμε μια πιο χλιδάτη Αλβανία που θα ζει στην υπερήφανη απομόνωση και μιζέρια;

Εν πάση περιπτώσει, αυτό που ενοχλεί περισσότερο ίσως είναι να βλέπεις σεβάσμιους ανθρώπους και σύμβολα μιας εποχής να γίνονται εμπόρευμα των μικροπωλητών του τηλελαϊκισμού και της οπισθοδρόμησης. Οσο όμως και να διαφωνεί κανείς με τις απόψεις τους, οφείλει να σεβαστεί την ιστορία, την προσφορά και τους αγώνες τους. Γι’ αυτό όταν ακούω τον Μίκη να μιλάει τελευταία, νιώθω την αγωνία όλων μας που καταλαβαίνουμε ότι μια εποχή, αυτή της μεταπολίτευσης, τέλειωσε και μας ξημερώνει κάτι που δεν έχουμε ιδέα πώς θα μοιάζει. Δεν ξέρω αν το θυμάστε εκείνο το μοναδικό τραγούδι του Μίκη που μιλάει για «δρόμους που χάθηκα... φίλους που έχασα... γέφυρες που έκαψα, άστρα π’ αγάπησα» και τελειώνει με αυτό που όλοι μας νιώθουμε: «πού πάω και τι θα βρω». Αυτόν τον Μίκη αγαπάμε, αυτόν σεβόμαστε και αυτόν θα έχουμε στην καρδιά μας, όσο και με ό,τι κι αν διαφωνούμε.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_02/06/2011_444255