"Η διάκριση ότι άλλο θέμα είναι το "βορειοηπειρωτικό" και άλλο το "μειονοτικό" (η ελληνική μειονότητα) αποτελεί ουσιώδη προυπόθεση για την αποτελεσματικότερη προώθηση και προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων."
Με αυτή την παρατήρηση κλείνει την ενότητα που είναι αφιερωμένη στο βορειοηπειρωτικό ο πρώην υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος στα "Τετράδια Πολιτικού Διαλόγου και Κριτικής" αρ 29 (χειμώνας - άνοιξη 1992).
Ενώ παραπάνω γράφει:
"Την εποχή εκείνη (1912-1913), πράγματι, το αλβανικό ορθόδοξο στοιχείο των περιοχών της Νότιας Αλβανίας, καθώς και το βλαχικο ορθόδοξο στοιχείο της περιοχής της Κορυτσάς, λόγω της μεγάλης επιρροής της ορθοδοξίας δεν κυριαρχείτο από αίσθημα αλβανικής εθνικής συνείδησης και αισθανόταν και πολιτισμικά και εθνικά περισσότερο Έλληνες παρά Αλβανοί, πολύ δε περισσότερο αφου μιλούσαν και την ελληνική γλώσσα."
"Συνεπώς, οι εθνικές επιδιώξεις της χώρας μας πολύ ορθά εστόχευαν στην ενσωμάτωση και αυτού του ορθόδοξου στοιχείου με ελληνική συνείδηση έστω και αν φυλετικά δεν εθεωρούντο καθαρόαιμοι Έλληνες, όπως εκείνοι της σημερινής μειονότητας των περιοχών Αργυροκάστρου, Δρόπολης και Αγίων Σαράντα."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου